Delivered via email from Nurit Greenger
דברים שיוצאים מהלב וניכנסים ללב - English Translation by Erez
I have no idea if this was really expressed by an Israeli Arab, nevertheless it is thought provoking. Translated from Arabic to Hebrew an English
From the Heart …
I am a Muslim Arab. An Israeli citizen. I have grown tired of the lie called a Palestinian nation, and the time has come for an Arab to rise and proclaim it publicly. We, the Arabs living in Israel, are simply Arabs. We have never been “Palestinians” since there has never existed a “Palestinian nation”. Never. Most of the Arabs in Israel have been born in Israel. Our ancestors have come from various Arab countries during the past hundred and twenty years, to take advantage of work offered by Israeli farmers or various jobs serving the British during a period that lasted thirty years. Indeed, a small number of Arabs had lived here previously under the Ottoman-Turkish rule which lasted four hundred years. No “Palestinians”. These few have congregated with their ancestors and their following generations are continuing to be Arabs like me. The invention of the Palestinian people and subsequently the demand for an independent Palestinian state, to me, is a nightmare. I do not want to live in any Arab state, nor in “Palestine”. An additional Arab state will be managed like every other Arab state, which every sane Israeli-Arab should oppose. There is not one democratic state among all the Arab states.
No Conflict – No Discrimination. I am a Muslim-Arab who wishes to live in the State of Israel in the democratic-national home of the Jewish people which is also my home. Just like Jews / Arabs / Chinese live outside of their native lands and accept the local laws and customs. I demand an absolute civil equality between me and any other Jew, in rights as well as in obligations. I want fair and equal distribution of resources for all segments of the population. The condition of all Arabs is not better than that of the Ethiopian immigrants, but even they know that the alternative of one of the Arab states is much worse. The conflict between Arabs distinguishes us from the Israeli society and forces the Israelis to discriminate against us. If there is no conflict, there will be no discrimination. Simple as that. I am not alone. There are many Arabs in Israel who think like me in their heart of hearts and even express this in a whisper. It is not fashionable to speak and write in Western terms – that we were raised in the Israeli society, that we have learned a chapter or two in the ways of life, that giving sacred value to death brings death, and that the privilege of life constitutes a value higher than all else. I am a secular (non-religious) Muslim Arab living among secular Jews and had we just pulled this foolishness called “Palestine” out of our lexicon, there would not and should not have been difference between us.
Want An Arab State? Get Out of Israel!
One must admit that the Jews wish to live peacefully with the Arabs among them. The fact that we trouble them with all sorts of Arab “customs” only exacerbates the hostility. Enough. There have been wars and now this is the reality. The small State of Israel can and needs to be an exemplary-state and I don’t care if it is called “The national home of the Jewish people”. I want to live here. An Arab who does not see a value in his life unless in an Arab state, may he or she, honorably choose such a state. There are many of those. Not I! Even if this state shall be divided and a Palestinian state is formed, I will not give up the choice of living in the democratic State of Israel. I love this state and honor the Jews who have created it on ruins of desolate emptiness, forsaken and forgotten which had existed here. A “State of Palestine” will be a horrible state. It will surely not be democratic. Already today one can see the early signs of corruption among the leaders of pre-Palestine. Who will hold them accountable to the law and implement punishments? In the State of Israel it is done. Read the newspapers.
Mustafa Bin – Ali Hamdan Haj Ahmad
מכתבו של מוסטפא בן עלי חשוב ונעים להאמין שיש אחד או כמה כמוהו, כן ירבו.
הוא ערבי, הוא מוסלמי, הוא ישראלי.אבל יש לו הרהורי לב כנים שהוא פשוט מפחד להעלות על דל שפתיו אלו הם דבריו:(המקור בערבית, למטה התרגום לעברית)
انا عربي -- مسلم. مواطن اسرائيلي. التواء نفسي يكمن في إعادة تأهيل ما يسمى العربي الفلسطيني ، وحان الوقت ليقول ذلك علنا -- الأمواج. نحن ، العرب الذين يعيشون في اسرائيل والعرب فقط. اننا لم نكن يوما "الفلسطينيين" لأنه لا يوجد شيء اسمه فلسطين. "أبدا. ولدت معظم العرب في إسرائيل في الدولة -- إسرائيل. جاء أسلافنا من الدول العربية المختلفة مئة وعشرين سنة ، وتقدم فرص العمل والدخل للمزارعين التالية اليهودية أو فرص العمل للبريطانيين لمدة ثلاثين عاما.
وفي الواقع ، كان عدد قليل من العرب هنا قبل تحت العثماني -- التركي ل400 سنة. أي فلسطيني "." وقد جمعت هذه حفنة من أسلافه وذريته يستمر العرب مثلي. اختراع للشعب الفلسطيني ، وبالتالي الطلب من اجل اقامة دولة فلسطينية مستقلة هي كابوس بالنسبة لي.أنا لا أريد أن يعيش في أي بلد عربي ، ولا حتى في شخ ". وستجرى آخر دولة عربية مثل أي دولة عربية أن أي العربية -- الاسرائيلية يجب مراعاة حق معارضتها. أي من البلدان العربية اذا بلد واحد هو الديمقراطية.
لا صراع -- أي تمييز
انا عربي -- مسلم -- اسرائيل تريد ان تعيش في -- الوطن القومي في إسرائيل -- ديمقراطية للشعب اليهودي هو أيضا بيتي. كما اليهود العرب / / الصينية / يعيشون خارج بلدانهم الأصلية تلقي حول القوانين والقواعد الجمركية المحلية. أطالب المساواة التامة بيني وبين المواطنين من أي يهودي آخر ، سواء الحقوق والواجبات. أريد أن توزيع عادل ومنصف للموارد اللازمة لجميع قطاعات السكان.العرب في حالة اسرائيل ليست أفضل من حالة المهاجرين الاثيوبيين ، ولكنهم يعرفون أيضا واحدة بديلة لتلك الدول العربية أسوأ بكثير. الصراع بين العرب واليهود يفرق بيننا وبين المجتمع الاسرائيلي يتطلب منا أن تنطوي على تمييز ضد اليهود سلبيا. لن يكون هناك صراع ، لن يكون هناك أي تمييز. بسيطة.
انا لست وحدها. هناك الكثير من العرب في اسرائيل الذين يعتقدون مثلي في أعماق قلوبهم ، وحتى يعطي التعبير في الهمس. انها ليست موضة في الكلام والكتابة حيث الغربية -- كنا نعيش في المجتمع الإسرائيلي ، وعلمنا فصلا أو اثنين من طرق الحياة ، ويجلب قتل قتل الحق في الحياة هو أعلى قيمة من أي شيء آخر. انا عربي -- مسلم وعلماني اليهود الذين عاشوا بين العلمانية وإلا إذا كنا تنفق هذا هراء يسمى "فلسطين" في قاموسنا ، لن يكون هناك فرق بيننا يجب أن يكون الفرق.
نريد دولة عربية؟ -- الخروج من إسرائيل!
ولا بد من الاعتراف ، واليهود يريدون أن يعيشوا في سلام مع العرب فيها. اننا يزعج لهم كل أنواع القادة العرب "لدينا" إلا إلى إدامة العداء. صلاح ، والحروب ، والآن هذا هو واقع ، والدولة -- ولا يمكن لإسرائيل العيش في سلام قليلا معنا. مصطفى حمدان بن علي الحاج احمد
אני ערבי-מוסלמי. אזרח ישראלי. נקעה נפשי מהשקר הקרוי עם פלשתיני והגיע הזמן שיקום ערבי ויגיד את זה בריש-גלי. אנחנו, הערבים החיים בישראל, פשוט ערבים. מעולם לא היינו "פלשתינים" משום שלא היה דבר כזה "עם פלשתיני". מעולם. רוב הערבים בישראל נולדו במדינת-ישראל. אבותינו הגיעו מארצות ערב השונות במאה ועשרים השנים האחרונות, בעקבות תעסוקה ופרנסה שהציעו חקלאים יהודים או עבודות שונות בשירות הבריטים במשך שלושים שנה.
אכן, קומץ של ערבים היה כאן לפני כן תחת שלטון עותומאני-טורקי במשך ארבע מאות שנים. שום "פלשתינים". הקומץ הזה נאסף אל אבותיו וצאצאיו ממשיכים להיות ערבים כמוני. המצאת העם הפלשתיני ובעקבותיה הדרישה למדינה עצמאית פלשתינית מהוות סיוט בשבילי. אינני רוצה לחיות במדינה ערבית כלשהי, גם לא ב"פלשתין". מדינה ערבית נוספת תתנהל כמו כל מדינה ערבית שכל ערבי-ישראלי שפוי צריך להתנגד לה. אין בכל מדינות ערב ולו מדינה אחת שהיא דמוקרטית.
אין מאבק - אין אפליה.
אני ערבי-מוסלמי-ישראלי שרוצה לחיות במדינת-ישראל בביתו הלאומי-דמוקרטי של העם היהודי שהוא גם הבית שלי. כפי שיהודים / ערבים / סינים / חיים מחוץ לארצות המוצא שלהם ומקבלים עליהם את חוקי, כללי ומנהגי המקום. אני תובע שוויון אזרחי גמור ביני לבין כל יהודי אחר, הן בזכויות והן בחובות. אני רוצה חלוקת משאבים צודקת והגונה לכל חלקי האוכלוסייה. מצבם של הערבים בישראל אינו טוב יותר ממצבם של העולים האתיופים, אבל אלה גם אלה יודעים שהחלופה באחת מארצות ערב גרועה הרבה יותר. המאבק של הערבים ביהודים מבדיל אותנו מהחברה הישראלית ומחייב את היהודים להפלות אותנו לרעה. לא יהיה מאבק, לא תהיה אפליה. פשוט מאוד.
אני לא לבד. יש הרבה ערבים בישראל שחושבים כמוני בסתר ליבם ואפילו נותנים לזה ביטוי בלחישה. זה לא אופנתי לדבר ולכתוב במונחים מערביים - שבגרנו בחברה הישראלית, שלמדנו פרק או שניים בהלכות חיים, שקידוש המוות מביא מוות ושהזכות לחיים הינה ערך נעלה מכל דבר אחר. אני ערבי-מוסלמי חילוני שחי בקרב יהודים חילונים ואם רק היינו מוציאים את השטות הזאת שנקראת "פלשתין" מהלקסיקון שלנו, לא יהיה הבדל ולא צריך להיות הבדל בינינו.
רוצה מדינה ערבית? - צא מישראל!
צריך להודות, היהודים רוצים לחיות בשקט עם הערבים בתוכם. זה אנחנו שמפריעים להם עם כל מיני מנהיגים ערביים "שלנו" שרק מנציחים את העוינות. חאלס, היו מלחמות ועכשיו זו המציאות, מדינת-ישראל הקטנה יכולה וצריכה להיות מדינת-מופת ולא איכפת לי שיקראו לה "הבית הלאומי של העם היהודי". אני רוצה לחיות כאן. ערבי שאינו רואה ערך לחייו אלא במדינה ערבית, יתכבד ויבחר לו מדינה כזאת. יש הרבה. אני לא!גם אם תחולק הארץ הזאת ותקום מדינה פלשתינית, לא אוותר על האפשרות לחיות במדינת-ישראל הדמוקרטית. אני אוהב את המדינה הזאת ומכבד את היהודים שהקימו אותה על חורבותיה של שממה שוממת, זנוחה ועזובה שהייתה כאן. "מדינת-פלשתין" תהיה מדינה נוראה. היא בוודאי לא תהיה דמוקרטית. כבר היום אפשר לראות את ניצני השחיתות אצל מנהיגי טרום-פלשתין. מי יעמיד אותם לדין ויגזור עליהם עונשים. במדינת-ישראל עושים את זה. תקראו עיתונים.
מוסטפא בן עלי חמדאן חג' אחמד
No comments:
Post a Comment